رییس جمهور آمریکا پس از مدت‌ها کش و قوس با شرکتهای چینی، سرانجام سندی را امضا کرد که شرکتهای آمریکایی را، از خرید محصولات مخابراتی شرکتهای چینی مثل هواوی و زد تی ای منع می‌کند.
دونالد ترامپ می‌گوید وجود آسیب‌پذیری‌های امنیتی در محصولات مخابراتی می‌تواند به امنیت ملی آمریکا صدمات فاجعه‌آمیزی وارد کند، در نتیجه هیچ شرکتی نمی‌تواند بدون اجازه‌ی دولت آمریکا از شرکتهای چینی تجهیزات مخابراتی خریداری کند. اما مرور آمارهای دنیای فناوری نشان می‌دهد وحشت ریاست جمهوری آمریکا از جای دیگر نشات گرفته و همه‌ی این حرف‌ها بهانه به نظر می‌رسند.
تحریم هواوی توسط دولت آمریکا
هواوی نزدیک به یک سوم بازار تجهیزات مخابراتی دنیا را در اختیار دارد و در حوزه ۵G نیز از پیشروترین شرکتهای جهان به حساب می‌اید. آمریکا سهم بازار خود را در خطر می‌بیند و در تلاش است با پیشرفت روز افزون فناوری شرکتهای چینی مقابله کند.
مورد بعدی اینکه هواوی یکی از اصلی ترین توسعه دهندگان فناوری ۵G در جهان است و اگر آمریکا به این شرکت پشت کند، خودش دیرتر از بقیه‌ی کشورهای پیشرفته به نسل پنجم فناوری مخابراتی دست پیدا می‌کند و از قافله عقب می‌ماند؛ موضوعی که می‌تواند تبعات اقتصادی متعددی برای آمریکا داشته باشد.
برخی از صاحب‌نظران عقیده دارند شاید آمریکا بتواند با تحریم شرکتهای چینی سرعت رشد آنها را کمی کاهش دهد، اما در نهایت خودش بیشتر از هر کشور دیگری از اعمال تحریم‌ها ضرر می‌بیند. هواوی به تنهایی سالی ۱۱ میلیارد دلار قطعه و خدمات از شرکتهای آمریکایی خریداری می‌کند، یعنی با اعمال تحریم‌ها و حذف هواوی، مشاغل ده‌ها هزار آمریکایی به شکل مستقیم و غیر مستقیم تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
اما حالا که غول‌های مخابراتی چینی توسط آمریکا تحریم شده‌اند، یک موقعیت طلایی برای ایران ایجاد شده است. تا امروز شرکت‌هایی مثل هواوی و ZTE برای حضور در ایران با مشکلات زیادی درگیر بودند و هزینه بسیاری پرداختند، از محکومیت ZTE به پرداخت جریمه ۱/۲ میلیارد دلاری به دلیل همکاری با ایران، تا بازداشت دختر رییس شرکت هواوی که به دلیل همکاری با ایران برای دور زدن تحریم‌ها صورت گرفت.
Huawei and ZTE in Iran
در هر صورت نباید فراموش کنیم که حضور در بازار ۸۰ میلیون نفری ایران برای هر شرکتی جذاب است. خصوصا حالا که شرکتهای چینی در هر صورت از طرف آمریکا تحت تحریم قرار دارند و بسیاری از موانع قبلی موضوعیت خود را از دست می‌دهند. حالا نوبت سیاستمداران ایران است که غول‌های شرقی فناوری را به سمت ایران جلب کنند و از این فرصت برای کم کردن فاصله‌ی کشور با فناوری‌های روز دنیا بهره‌مند شوند.
